Ile czasu powinniśmy poświęcać na sen?

14 marca już po raz ósmy obchodzimy Międzynarodowy Dzień Snu. Jest to dzień, w którym możemy zastanowić się nad tym w jaki sposób spędzamy 1/3 naszego życia. Można by zapytać, czy jest sens zastanawiać się nad taką banalną czynnością jaką jest spanie. Wszak każdy z nas śpi. Okresowo zdarzają się problemy z bezsennością, ale samo spanie jest czymś tak naturalnym i mimowolnym, że wydaje się, iż nie wymaga refleksji. Czy na pewno?

Zacząć powinniśmy od tego, że większość z nas marginalizuje znaczenie snu. W pogoni za sukcesem, przytłoczeni obowiązkami śpimy coraz krócej. Jeszcze w latach 40-tych XX w. przesypialiśmy średnio 8 godzin. Obecnie śpimy już tylko ok. 6 godzin – czyli znacznie poniżej określonego minimum (7–9). Nie pozostaje to bez konsekwencji. Sztuczne źródła światła sprawiły, że ciemność nigdy nie zapada, a my możemy prowadzić naszą nocną aktywność. To dobrodziejstwo stało się jednocześnie źródłem wielu problemów. Niedobór snu może być przyczyną problemów z układem krążenia, układem immunologicznym, powodować cukrzycę, demencję, depresję czy udar. Skutkuje zaburzeniami równowagi hormonalnej i otyłością, zmniejsza odporność, prowadzi do zaburzeń żołądkowo-jelitowych i spadku libido.

Jeśli pokażemy ludziom jak ważny jest sen, jakie niesie ze sobą korzyści (m.in. pozwala nam się regenerować, poprawia pamięć i zdolność uczenia się), jak można korzystać z marzeń sennych (choćby poprzez praktykowanie świadomego śnienia), sen stanie się bardziej atrakcyjny. Przestanie być postrzegany jako marnotrawstwo czasu, zło konieczne, ale jako źródło wielu możliwości. Stanie się przyjemnością. Może nadszedł czas byśmy na nowo odkryli zalety snu.
mat. prasowy