5 lat Muzycznych Inhalacji — Wieczór Folkowy




Jesteś przede wszystkim znany jako klawiszowiec Sing Sing Penelope, The Cyclists i innych formacji bydgoskiej sceny jazzowej. Jak więc znalazłeś się w ethno-jazzowym zespole jako perkusjonalista?


— Byłem nim od lat. W Sing Sing Penelope zawsze lewa ręka grzechotała, dzwoniła, grała na trójkącie. Na płytach dogrywałem więcej instrumentów perkusyjnych, bębnów. Moja przygoda z instrumentami perkusyjnymi trwa zresztą znacznie dłużej niż istniało SSP. Pierwszym zespołem w którym grałem na tabli i darbuce było trio Wniebowzięci (Krzysztof Smoliński — sitar, gitara, Witold Woźny — skrzypce, Daniel Mackiewicz — tabla, djembe, darbukka) Trio grało muzykę inspirowaną mocno orientem. W Bydgoszczy było też silne środowisko bębniarzy, graliśmy dużo w różnych parkach i lasach. To była najlepsza szkoła warsztatu. Potem wchłonął mnie świat psychodelii i jazzu, udzielałem się w wielu projektach jako organista, co zresztą do teraz robię z The Cyclists. Bębny były trochę zapomnianą zabawką, odkurzaną raz na jakiś czas. Dlatego bardzo ucieszyło mnie zaproszenie do Ritual Art Orchestra. Miało być jednorazową przygodą, ale ruszyło jako stały projekt.



Występowałeś już trzykrotnie podczas Muzycznych Inhalacji z Sing Sing Penelope i The Cyclists. Jak wspominasz te koncerty?


— Bardzo miło, to świetna inicjatywa i zawsze jestem w podziwie wobec ludzi, którym zależy na promowaniu rzeczy, które nie są popularne, mainstreamowe, a na pewno nie są komercyjne. Na pewno zapamiętam przyjazd z The Cyclists. Mordercza droga w cyklonie orkanu Ksawery podniosła nam ciśnienie i zagraliśmy z dużą mocą (śmiech). Szkoda tylko, że orkan przepędził widownię i graliśmy dla niewielkiej grupy twardzieli. Inhalacje są wyjątkowe, bo po koncercie ludziom chce się jeszcze porozmawiać o muzyce i nie tylko. Nie musisz więc od razu zmykać do hotelu i siedzieć w czterech ścianach. To bardzo fajne i budujące. Z przyjemnością tu wracam. Zwłaszcza latem.



Czego możemy spodziewać się podczas piątkowego koncertu?


— Sam jestem tego ciekaw. Zagramy materiał oparty o kompozycje Bogdana i Steve’a, ale przygotowaliśmy też kilka niespodzianek. Mam nadzieję, że uda nam się przeprowadzić rytuał. Muzyka Ritual Art Orchestra jest bardzo interaktywna. Końcowy efekt jest zależny od reakcji publiczności, brzmienia, temperatury. Wszystko dzieje się więc tu i teraz. Moim zdaniem jest to najlepsza rekomendacja, żeby przyjść i usłyszeć tę muzykę na żywo. Drugiej okazji już nie będzie.