Wybieramy podstawówkę, czyli państwowa kontra prywatna

Ojciec uczniów państwowej podstawówki.
— W szkole prywatnej zajęcia z WF-u to pójście na basen, tenis i nie tylko. W publicznej słyszałem o zajęciach z pływania, ale żeby od razu iść w ślady Radwańskiej? Tego byłoby chyba za wiele. W prywatnej często nowocześnie wyposażone sale, a w publicznej? Wiadomo... Co nie znaczy, że wśród nich perełki również się nie zdarzają. 
Z braku funduszy wybieramy więc szkołę na osiedlu, blisko miejsca zamieszkania, publiczną. I co? Miłe zaskoczenie, bo większość kolegów naszego syna już tam jest. To wielki plus uczyć się z kumplem z dzielnicy. W razie czego lekcje ma kto podrzucić i o wspólnych zainteresowaniach można porozmawiać. Mając szkołę w swoim obwodzie, niedaleko miejsca zamieszkania, nie tracimy czasu na dojazdy. A jak wiadomo, czas to pieniądz. W to miejsce możemy więc zawieźć dziecko na zajęcia dodatkowe. No i ta autentyczność. W prywatnej rodzic płaci i wymaga, a nauczyciel to realizuje. Ile ma więc do powiedzenia ten ostatni?

Matka ucznia prywatnej podstawówki.
— Zacznę po kobiecemu, czyli od końca. Czasy płacę więc wymagam, a moje dziecko dostaje szóstki za to, że czesne wpłynęło na konto, moim zdaniem już minęły. Przynajmniej w mojej szkole nie ma tego zjawiska. Choć przyznaję uczciwie kiedyś też tak myślałam o prywatnych szkołach. I też uważałam, że pewnie płaci się za oceny. Po kilku miesiącach jestem pewna, że nie, że płaci się zupełnie za coś innego. I choć trzeba zrezygnować z innych rzeczy, żeby zapłacić za szkołę, uważam, że warto. W naszej szkole dzieci naprawdę pracują, chociaż prace domowe dostają tylko raz na tydzień. Rozwijają nie tylko wiedzę, ale i pasje, bo oprócz lekcji mają mnóstwo zajęć dodatkowych, na miejscu. Jeśli wspominasz o oszczędności czasu, to jestem pewna, że zdecydowanie bardziej oszczędzam go ja. Dlaczego? Bo dziecko nie przesiaduje w świetlicy. Lekcje zaczyna zawsze rano, a później ma zajęcia dodatkowe. Poza tym nie muszę się martwić, czy coś zjadło, bo poza obiadem ma drugie śniadanie, porcję owoców, podwieczorek. 
Jakbyśmy zsumowali wszystko, co moje dziecko dostaje w ramach czesnego, nie wyszłoby wcale, że moja szkoła jest droższa od twojej. A przy tym jest kolorowa, bezpieczna, przystosowana do wieku i nie anonimowa. A i jeszcze fajnych dzieciaków, którzy idealnie nadają się na kumpli, też w niej nie brakuje. Dzięki czemu można mieć i przyjaciół z sąsiedztwa i ze szkoły.

Wojciech Kosiewicz

Anna Szapiel-Danylczuk