Zawód przyszłości — terapeuta zajęciowy

W powszechnym odbiorze społecznym terapia zajęciowa sprowadzana do roli wypełniania wolnego czasu zajęciami artystycznymi (rysunek, malarstwo, zajęcia muzyczne, taneczne) lub drobnymi pracami ręcznymi (stolarstwo, krawiectwo, dziewiarstwo, metaloplastyka, itp.). Mało kto wie, że jest to ważna dziedzina kompleksowej rehabilitacji, skoncentrowana na pacjencie forma aktywności, która ma za zadanie promocję psychicznej i fizycznej sprawności uczestnika terapii — mówi Barbara Juśkiewicz-Swaczyna, dziekan wydziału fizjoterapii OSW. — Wykwalifikowany terapeuta zajęciowy angażuje pacjenta w czynności zaprojektowane tak, by sprzyjały przywróceniu maksymalnego możliwego funkcjonowania.

Bezrobocie w tej dziedzinie nikomu nie grozi, bo jak wynika z badań przeprowadzonych w 2014 roku przez GUS , że populacja osób niepełnosprawnych w Polsce może liczyć nawet 4,9 mln osób.

Gdzie więc można pracować po studiach z terapii zajęciowej?

Po pierwsze, terapeuta powinien być członkiem interdyscyplinarnego zespołu rehabilitacyjnego, który będzie prowadził w szpitalu lub na oddziale pobytu dziennego rehabilitację ogólnoustrojową, neurologiczną, psychiatryczną.

Po drugie, miejsca pracy terapeuty zajęciowego to także domy pomocy społecznej, zakłady opiekuńczo-lecznicze, specjalistyczne ośrodki pobytu dziennego dla dzieci i dorosłych z upośledzeniem umysłowym, świetlice socjoterapeutyczne.

W Europie (poza Polską) terapeuta zajęciowy może prowadzić prywatną praktykę, pracuje także w środowisku domowym pacjenta - pomaga odpowiednio przystosować mieszkanie lub dom, tak aby osoba niepełnosprawna była samowystarczalna, jak tylko jest to możliwe.

W Polsce do niedawna terapeuci zajęciowi byli kształceni głównie na poziomie szkolnictwa policealnego oraz podyplomowego.
— Po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej sposób kształcenia uległ zmianie — realizując dyrektywę o jednolitych ramach kształcenia wprowadzono dla terapeutów zajęciowych wymóg ukończenia minimum studiów licencjackich obejmujących 3000 godzin. Studia na kierunku terapia zajęciowa w OSW spełniają ten wymóg, ponadto mają profil praktyczny, co oznacza, że student oprócz podstawowej wiedzy z zakresu nauk medycznych oraz nauk społecznych uzyskuje wiedzę i umiejętności z podstaw rehabilitacji i metod stosowanych w terapii zajęciowej — dodaje pani dziekan. — Absolwent będzie przygotowany do pracy z pacjentami w różnym wieku, z różnorodnymi dysfunkcjami i ograniczeniami funkcjonalnymi i psychicznymi. W czasie studiów studenci poznają specyfikę pracy z rodziną osób niepełnosprawnych i niedostosowanych społecznie, zdobędą umiejętności wprowadzania adaptacji w środowisku życia i pracy osób niepełnosprawnych Program studiów jest w pełni dostosowany do potrzeb rynku pracy, 50% stanowią zajęcia praktyczne i kliniczne (przy pacjencie/kliencie) w tym praktyki w placówkach lecznictwa zamkniętego i otwartego oraz placówkach przygotowujących osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności do życia w społeczeństwie. Zajęcia prowadzić będą nauczyciele z doświadczeniem zawodowym, w tym osoby z europejskimi certyfikatami ENOTHE.
— Ponadto Olsztyńska Szkoła Wyższa dysponuje bogatą bazą naukowo-dydaktyczną i zapewnia dobrą atmosferę studiowania. Dla osób, które ukończyły szkoły policealne, posiadają dyplom instruktora terapii zajęciowej i co najmniej 5 lat doświadczenia w wykonywaniu zawodu terapeuty zajęciowego proponujemy skrócony cykl studiów — kończy dziekan Juśkiewicz.