Wszystkie marzymy o rodzinie, dzieciach i domku z ogródkiem.

- Jak to jest być kobietą?

- Trudno jest mówić o kobietach w oderwaniu od typowych, często stereotypowych cech. Wszystkie miesiączkujemy, w większym lub mniejszym stopniu determinuje nas biologia. Wiadomo: pokwitanie, macierzyństwo, przekwitanie. Prawie wszystkie marzymy o rodzinie, o dzieciach, o domku z ogródkiem. Tę wiedzę wszyscy mamy.

Jednak im częściej spotykam się z kobietami, tym bardziej zdumiewa mnie, jak bardzo się jednak różnimy, jak odmiennie reagujemy na koleje losu. Trudno się nadziwić, jak niesamowite, czasem bardzo trudne historie stoją za tym, że spotykamy się na drodze rozwoju, na drodze przemiany. Ile lęku nieraz trzeba pokonać, ile zmian w myśleniu, postrzeganiu siebie i świata, aby spotkać siebie naprawdę – kobietę świadomą i spełniającą się. Moje odczucia związane z psychicznym wymiarem bycia kobietą wiążą się z doświadczeniem przebudzonej świadomości, intuicją, wyobraźnią, bogatą emocjonalnością, ale również równowagą i harmonią.

- A co szczególnie lubisz w kobietach? I czy jest coś czego wyjątkowo w nich nie lubisz?

- Kocham mądre, dojrzałe kobiety. Spotkałam na swojej drodze wiele takich kobiet – od mistrzyń wiśniowych powideł i soczystej karkówki, po wspaniałe koleżanki psychoterapeutki, superwizorki, przewodniczki duchowe, od których uczyłam się sztuki mojego zawodu. Otwarte i niezazdrosne w dzieleniu się swoją mądrością i doświadczeniem. To lubię i szanuję.

Natomiast nie lubię w kobietach i w ogóle w ludziach, kiedy chowają swoją prawdziwą twarz za najróżniejszymi maskami, które zafałszowują, odczłowieczają i zniekształcają ukrytą pod nimi prawdziwą, często piękną twarz. Jedną z takich póz przybieraną przez kobiety jest kobieta – emocjonalna dzidzia, która rozsiewa wokół roszczenie co do opieki, podziwu, robienia za nią, bycia w centrum uwagi, a kiedy tego nie otrzymuje, potrafi tupać nogami lub manipulować otoczeniem, wzbudzając poczucie winy. Inną odmianą takich nieadekwatnych, niedojrzałych póz jest cierpiętnictwo, z którym kobietom jest wyjątkowo nie do twarzy. Chodzi mi o bierność, a nawet o prowokowanie sytuacji, w których kobieta potwierdza swoją rolę ofiary. O odebranie sobie samej autorstwa własnego życia i wpływu na nie. Postawy: to inni mi coś robią – mąż, szef, dzieci, świat, Bóg itp.

- Nie da się mówić o kobiecości bez odniesienia także do mężczyzny. Jak myślisz jakie cechy kobiet cenią sobie oni szczególnie?

- Oprócz tego, że żyjemy dłużej i mniej się od nich pocimy? (śmiech) To, co powiem, może jest trywialne i oczywiste, ale panowie naprawdę zwracają uwagę na atrakcyjność fizyczną kobiet. Każdy mężczyzna zapytany, z jaką kobietą chciałby umówić się na randkę powie, że z ładną. Zanim panowie dostrzegą zalety psychiczne, duchowe, inteligencję a także to, że wybranka robi najlepsze pierogi na świecie, w ciągu kilku sekund ocenią jej atrakcyjność.

Dlatego inwestycja w wygląd jest bardzo istotną sprawą. Zresztą sam wygląd bez uznania siebie samej za atrakcyjną niewiele może zmienić. Chodzi również o moje myślenie na swój temat. Mężczyźni marzą o partnerkach, które są kobiece również na poziomie emocjonalnym. Doceniają miękkość, empatię, zdolność do tworzenia atmosfery otwartości, w której panowie, zwykle postrzegani jako mniej kompetentni w sferze uczuciowej, mogliby doświadczyć bliskości i wymiany emocjonalnej. Kiedyś pewien twardy mężczyzna wyznał mi, że pozwala sobie na płacz jedynie w obecności żony i bardzo sobie to cenił.

- Wyobraź sobie, że możesz powiedzieć jedno zdanie do kobiet na całym świecie. Jakie to zdanie?

- Nie ma lepszej wersji Ciebie niż to, kim naprawdę, w głębi siebie jesteś!

A chcesz popracować nad poczuciem własnej wartości. Weź udział w Konferencji Kobiet, która już 19 listopada w Eranova.
Zapisy na konferencję do 16 listopada!