Nowoczesność w służbie ciężarnym i noworodkom

— Pracowała Pani w wielu szpitalach, widziała wiele oddziałów. Jak na ich tle wypada położnictwo w Miejskim Szpitalu Zespolonym w Olsztynie?
— Bezpośrednio po ukończeniu studiów rozpoczęłam pracę w Klinice Medycyny Matczyno-Płodowej i Ginekologii (KMMPiG) Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi. Z tą, wówczas wiodącą w kraju w zakresie medycyny perinatalnej, kliniką, związana byłam do czasu jej likwidacji w 2014 roku. Istotnie, w ramach rocznego stypendium fundacji Pont Neuf miałam możliwość pracy naukowej i klinicznej w Institute Periculture w klinice, którą kierował światowej sławy Profesor Y. Ville. Poznałam tajniki wielu zabiegów wewnątrzmacicznych, w tym z wykorzystaniem fetoskopii, tj. laseroterapii w ciążach bliźniaczych powikłanych zespołem przetoczenia między płodami. Współpraca z Profesorem J. Jani zaowocowała pionierskimi w skali kraju, a przeprowadzonymi w KMMPiG, zabiegami FETO u płodów z przepukliną przeponową. W ostatnim roku, bezpośrednio przed podjęciem pracy w Olsztynie, pracowałam w Wielkiej Brytanii w University College London Hospital. Moje pierwsze wrażenie dotyczące pracy w Szpitalu Miejskim jest bardzo korzystne. Uderza fachowość i zaangażowanie w pracę personelu medycznego. Troska o bezpieczeństwo matki i dziecka stanowią rzeczywiście priorytet w codziennych działaniach medycznych i widzę, że są w ten sposób odbierane przez pacjentki. Środki z programu norweskiego zostały spożytkowane zgodnie z celami projektu. Na poprawę jakości opieki perinatalnej wpłynęły z pewnością modernizacja traktu porodowego i oddziału noworodków oraz zakup specjalistycznego sprzętu, w tym systemu nadzoru ciężarnej i kontroli płodu oraz wysokiej klasy ultrasonografu. Na uwagę zasługuje program profilaktyczny, w ramach którego w grupie objętych projektem ciężarnych wykonano badania według obowiązujących standardów. Chciałabym jednak podkreślić, że ta inicjatywa stanowi pierwszy krok do niezbędnej zmiany. Upowszechnienie modelu postępowania zaproponowanego w ramach programu profilaktycznego stanowi wyzwanie, ale jest niezbędne, aby stawiana sobie za cel wysoka jakość opieki nad ciężarnymi wyszła poza ramy zakończonego już projektu.

— A jaka przyszłość czeka oddział położniczy? Co chce Pani wprowadzić i jak to się przysłuży pacjentkom?
— Moje zatrudnienie w szpitalu miejskim związane jest z powierzonymi mi zadaniami dydaktycznymi oraz tworzeniem przez Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie Kliniki Medycyny Matczyno-Płodowej i Położnictwa.
W zakresie działalności klinicznej poprawa opieki perinatalnej poprzez wprowadzenie nowoczesnych metod rozpoznawania i leczenia chorób kobiet ciężarnych i płodów, a następnie zapewnienie opieki poporodowej, stanowią
dla mnie cele nadrzędne. Poszerzenie możliwości diagnostycznych i terapeutycznych wiąże się z podniesieniem stopnia referencyjności, co, biorąc pod uwagę tworzenie jednostki klinicznej, jest procesem naturalnym. Podniesienie standardów opieki w okresie ciąży i bezpośrednio po porodzie związane jest wyłącznie z korzyściami dla kobiet ciężarnych i ich dzieci. Mam świadomość, że jakakolwiek zmiana w tym zakresie wymaga żmudnej pracy z personelem medycznym w regionie, często zmiany postępowania według starych schematów, przekonań i przyzwyczajeń. Interesuje mnie praca zgodnie z standardami postępowania opublikowanymi przez towarzystwa naukowe w Polsce oraz upowszechnienie wiedzy na temat rozwiązań proponowanych przez towarzystwa zagraniczne. Poprawa wykrywalności wad płodów, powszechny dostęp do diagnostyki prenatalnej pierwszego i drugiego trymestru w regionie, respektowanie zaleceń zawartych w rekomendacjach dotyczących badań oraz zapewnienie porodu bez bólu dla każdej rodzącej, to tylko wybrane sprawy „pilne” wymagające działania.