Mikołaj jest już w Olsztynie. Odwiedził małych pacjentów

Zanim wybiła dwunasta salę wypełnił tłum małych pacjentów. Najmłodsze ciekawie rozglądały się dokoła, a i dorośli nie ukryli niecierpliwości. Nic dziwnego, przecież każdy uwielbia Mikołaja...

A prezenty?

Kiedy więc w końcu gość z Laponii stanął w progu sali konferencyjnej, na chwilę zapadła cisza. Chwilę potem rozległo się charakterystyczne: ho, ho, ho. Choć nie powiedział tego Mikołaj, a jeden z rodziców.
Mali pacjenci z podziwem przyglądali się gościowi, który największe wrażenie wywarł na maluchach. Mały chłopczyk ściskał w dłoni woreczek własnoręcznie wypieczonych pierników, dziewczynka — laurkę. W życiu tych maluchów to wielkie wydarzenie. Niektóre od tygodni przygotowywały się do niego, ćwiczyły teksty kolęd.
— Mikołaju, a gdzie masz dla nas prezenty — padło w końcu pytanie, które w głowach wypowiadali wszyscy, a na głos powiedział je 8-letni Szymon, pacjent z rehabilitacji.
Oczywiście wywołał tym salwę śmiechu, ale i prezenty się posypały. Najmłodsi otrzymali pluszaki z certyfikatem św. Mikołaja.

On jest super!

Choć to nie pluszaki były najwyżej na liście wymarzonych prezentów. 4-letni Oskar marzył o policyjnym motocyklu, 5-letnia Zosia chciałaby wielki domek dla lalek.
— Nie pisałam listu do Mikołaja. Powiedziałam rodzicom, że chciałabym pod choinkę dostać tablet — mówiła z przekonaniem 11-letnia Weronika.
— A ja jestem zadowolona, że Mikołaj dał mi przepięknego polarnego niedźwiadka — chwaliła się prawie 3-letnia Małgosia. — Mikołaj jest super. Ma długą brodę i super czapkę. I w ogóle jest super.
Mikołaj wysłuchał kolęd zaśpiewanych przez dzieci, opowiadał ciekawe historie, a maluchy mogły bezkarnie wspinać się na jego kolana.
Wizyta Mikołaja z dalekiej Laponii zawsze wzbudza wśród małych pacjentów ogromne poruszenie. Nie tylko wśród nich. Dorośli widząc gościa z Laponii też się uśmiechali. Jak mówił Mikołaj, każdy z nas ma w sobie dziecko. Trzeba je tylko odkryć.

Prezent dla Mikołaja

Chwilę później był już na szpitalnych oddziałach. Wszyscy mali pacjenci wybiegli z sal, by zobaczyć go z bliska. 7-letni Adrian, mały pacjent oddziału onkologii i hematologii próbował ukradkiem złapać mikołajową brodę. Mikołaj wcale się nie zdziwił, a stojący obok pomocnik zapewniał, że jest prawdziwa.
— W ubiegłym roku Wiktoria chowała się przed mikołajem, nie chciała osobiście przyjąć od niego podarunku — wspominała Katarzyna Samsel, mama 6-letniej Wiktorii, pacjentki oddziału onkologicznego.
W tym roku Wiktoria sama dała Mikołajowi prezent — przepiękny kolorowy brelok.
— Maluchy naprawdę prześcigają się w pomysłach, co chciałyby znaleźć pod choinką. Króluje elektronika, jak tablety, telefony komórkowe. Lubią też zabawki kreatywne, więc często proszą o lego — wylicza Mikołaj. — A co ja chciałbym otrzymać? Dla mnie największym prezentem jest radość widziana w oczach dzieci. By te nigdy nie zaznały biedy, przemocy, choroby. To są największe mikołajowe marzenia.
Katarzyna Janków-Mazurskiewicz